Münafık Allahın anıldığı ortamdan kaçar, Allahın anılmasından adeta boğulur. (“Ve onların kalpleri üzerine, onu kavrayıp anlamalarını engelleyen kabuklar, kulaklarına da bir ağırlık koyduk. Sen Kuranda sadece Rabbini “bir ve tek” (İlah olarak) andığın zaman, nefretle kaçar vaziyette gerisin geriye giderler”, İsra Suresi, 46)