İnsanların çoğu işlevselliği esas alıyor. Giyim zevki, kalite, sanat, güzellik arayışı neredeyse hiç olmuyor. Bu vahim bir durumdur. Çoğu insan arasında güzelliği öldürme anlayışı gelişmiş durumda. Güzelliği isteyeni ve bakımlı olanı suçlu gibi görüyorlar, öte yandan güzelliği takdir edecek, beğenecek kimseleri de olmuyor. O zaman gelişmek, iyi olmak, güzelleşmek için hiç çaba göstermiyorlar. İyilik, güzellik, sanat, neşe, sevgi, klaslık hayatlarından çıktığında ise boğucu, şizoid, bencil ve içine kapalı bir yapı gelişiyor.